در این تند باد روزگار آخرالزمان تنها آرزو و امید بودنمان همین است

اگر او بیاید عمق تحیرمان را پاسخی از جنس یقین خواهد گفت  ، همچون پاسخ محکمی که به سستی ذهنمان در برابر حماسه عاشورا داد .

زیارت حسین ( علیه السلام ) را میگویم ، زیارت کربلای حسین ( علیه السلام ) ، زیارت عاشورای امام حسین ( علیه السلام ) که از ناحیه مقدسه امام زمان آمده است و چه زیبا در فرازهای این دعا ، یوسف فاطمه عمق فاجعه ی یک روز که در ذره ذره ی سالها و قرنهای تاریخ ، اثر نمود را به تصویر کشیده است . وقتی گوش دل به عنوان این دعا می سپاری ، می بینی که همه چیز معنای دیگری دارد …

با زبان مهدی ( عج الله تعالی فرجه الشریف ) سخن می گوئی و سلام می دهی بر تمام پیغمبران از آدم تا خاتم ، تمام پیغمبرانی که تو حسین ( علیه السلام ) عصاره ی وجودشان هستی .

و ای حسین ( علیه السلام ) این مهدی است که از تو سخن می گوید ، این همان ابوالفضل توست که هنوز اجازه ی جنگ نیافته ، گوش کن نوای ناحیه مقدسه را گوش کن ! این نوای همان زمینی  است که مصیبت تو را هر صبح و شام می بیند و سکوت می کند و می گرید ، این مهدی ( عج الله تعالی فرجه الشریف ) است که فریاد می زند و می گوید :

أَلسَّلامُ عَلى ادَمَ صِفْوَةِ اللهِ مِنْ خَلیقَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى شَیْث وَلِىِّ اللهِ وَ خِیَرَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى إِدْریسَ الْقــآئِمِ للهِِ بِحُـجَّتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى نُوح الْمُجابِ فی دَعْوَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى هُود الْمَمْدُودِ مِنَ اللهِ بِمَعُونَتِهِ ،……