* محرم ماهي است كه عدالت در مقابل ظلم و حق در مقابل باطل قيام كرده ، و به اثبات رسانده است كه در طول تاريخ ، هميشه حق بر باطل پيروز شده است.

* محرم ماهي است كه به وسيله سيد مجاهدان و مظلومان اسلام زنده شده ،  و از توطئه عناصر فاسد و رژيم بني اميه،  كه اسلام را تا  لب پرتگاه برده بودند ، رهايي بخشيد.

* اين خون سيد الشهدا است كه خونهاي همه ملت هاي اسلامي را به جوش مي آورد .

* ماه محرم براي مذهب تشيّع ماهي است كه پيروزي، در متن فداكاري و خون به دست آمده است.

* محرم ماه نهضت بزرگ سيد شهيدان و سرور اولياي خداست، كه با قيام خود در مقابل طاغوت، تعليم سازندگي و كوبندگي به بشر داد، وراه فناي ظالم و شكستن ستمكار را به فدايي دادن و فدايي شدن  دانست. واين خود سرلوحۀ تعليمات اسلام است براي ملتها تا آخر دهر.

* با حلول ماه محرم، ماه حماسه و شجاعت و فداكاري آغاز شد.ماهي كه خون بر شمشير پيروز شد.ماهي كه قدرت حق، باطل را تا ابد محكوم ‍«و داغ باطله » بر جبهه ستمكاران و حكومتهاي شيطاني زد. ماهي كه به نسل ها در طول تاريخ ، راه پيروزي بر سر نيزه را آموخت.ماهي كه شكست ابر قدرتها را در مقابل كلمه حق، به ثبت رساند.ماهي كه امام مسلمين ، راه مبارزه با ستمكاران تاريخ را به ما آموخت.

* سيد الشهدا را كشتند، اسلام ترقي اش بيشتر شد.

* سيدالشهدا _سلام الله عليه_ با همه اصحاب و عشيره اش قتل عام شدند،لكن مكتبشان را جلو بردند.

* شهادت حضرت سيدالشهدا مكتب را زنده كرد .

* زنده نگه داشتن عاشورا ، يك مسأله بسيار مهم سياسي _ عبادي است.

* انقلاب اسلامي ايران ، پرتويي از عاشورا و انقلاب عظيم الهي آن است.

* كربلا كاخ ستمگري را با خون در هم كوبيد ، و كربلاي ما كاخ سلطنت شيطاني را فرو ريخت.

* كربلا را زنده نگه داريد و نام مبارك حضرت سيد الشهدا را زنده نگه داريد ، كه با زنده  بودن او اسلام زنده  نگه داشته مي شود.

* مسأله كربلا ، كه خودش در رأس مسائل سياسي هست ، بايد زنده بماند.

* ملت بزرگ ما بايد خاطره عاشورا را، با موازين اسلامي ، هر چه شكوهمندتر حفظ نمايد.

* اين محرم را زند ه نگه داريد؛ ما هر چه داريم از اين محرم است.

* محرم و صفر است كه اسلام را زنده نگه داشته است.

* تمام اين وحدت كلمه اي كه مبدأ پيروزي ما شد ، براي خاطر اين مجالس عزا و اين مجالس سوگواري و اين  مجالس تبليغ و ترويج اسلام شد.

* مجالس بزرگداشت سيد مظلومان و سرور آزادگان ، كه مجالس غلبه سپاه عقل بر جهل،و عدل بر ظلم، وامانت بر خيانت، و حكومت اسلامي بر حكومت طاغوت است ، هر چه با شكوه تر و فشرده تر بر پا شود ، و بيرق هاي خونين عاشورا به علامت حلول روز انتقام مظلوم و ظالم ، هر چه بيشتر افراشته شود.

* ماه محرم ماهي است كه مردم آماده اند براي شنيدن مطالب حق.

* گريه كردن بر عزاي امام حسين ، زنده نگه داشتن نهضت ، و زنده نگه داشتن همين معنا كه يك جمعيت كمي در مقابل يك امپراطوري بزرگ ايستاد ، دستور است.

* بايد سينه زدن هم محتوا داشته باشد.

* عاشورا روز عزاي عمومي ملت مظلوم است ، روز حماسه و تولد جديد اسلام و مسلمانان است

در این تند باد روزگار آخرالزمان تنها آرزو و امید بودنمان همین است

اگر او بیاید عمق تحیرمان را پاسخی از جنس یقین خواهد گفت  ، همچون پاسخ محکمی که به سستی ذهنمان در برابر حماسه عاشورا داد .

زیارت حسین ( علیه السلام ) را میگویم ، زیارت کربلای حسین ( علیه السلام ) ، زیارت عاشورای امام حسین ( علیه السلام ) که از ناحیه مقدسه امام زمان آمده است و چه زیبا در فرازهای این دعا ، یوسف فاطمه عمق فاجعه ی یک روز که در ذره ذره ی سالها و قرنهای تاریخ ، اثر نمود را به تصویر کشیده است . وقتی گوش دل به عنوان این دعا می سپاری ، می بینی که همه چیز معنای دیگری دارد …

با زبان مهدی ( عج الله تعالی فرجه الشریف ) سخن می گوئی و سلام می دهی بر تمام پیغمبران از آدم تا خاتم ، تمام پیغمبرانی که تو حسین ( علیه السلام ) عصاره ی وجودشان هستی .

و ای حسین ( علیه السلام ) این مهدی است که از تو سخن می گوید ، این همان ابوالفضل توست که هنوز اجازه ی جنگ نیافته ، گوش کن نوای ناحیه مقدسه را گوش کن ! این نوای همان زمینی  است که مصیبت تو را هر صبح و شام می بیند و سکوت می کند و می گرید ، این مهدی ( عج الله تعالی فرجه الشریف ) است که فریاد می زند و می گوید :

أَلسَّلامُ عَلى ادَمَ صِفْوَةِ اللهِ مِنْ خَلیقَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى شَیْث وَلِىِّ اللهِ وَ خِیَرَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى إِدْریسَ الْقــآئِمِ للهِِ بِحُـجَّتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى نُوح الْمُجابِ فی دَعْوَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى هُود الْمَمْدُودِ مِنَ اللهِ بِمَعُونَتِهِ ،……

ورود امام حسين عليه السلام به كربلا نامه امام حسين عليه السلام براي اهل كوفه ورود امام حسین(ع)به کربلا بنابر قول مشهور در این روز در سال 61هجری آقا و مولایمان حضرت ابا عبدالله الحسین سید الشهدا(ع)با اهل بیت و اصحابشان وارد کربلای معلی شدند.( بحار النوار-ج.44،ص.382) در آنجا اسب حضرت حرکت نکرد.امام(ع)پرسیدند:نام این زمین چیست؟گفتند:((غاضریه)).نام دیگرش را پرسیدند،گفتند:((شاطی الفرات)).فرمودند:اسم دیگری هم دارد؟گفتند:((کربلا))هم می گویند.در این هنگام حضرت آهی از دل کشیدند و گریه شدیدی نمودند و فرمودند:((اللهم انی اعوذ بک من الکرب و البلاء.به خدا قسم اینجا زنان و کودکان ما را به اسیری می برند!به خدا قسم اینجا پرده ی حرمت ما دریده می شود . ای جوانمردان ،فرود آیید که محل قبرهای ما اینجاست…)). (از مدینه تا مدینه ص.326) نامه ی امام حسین(ع)برای اهل کوفه در این روز امام حسین(ع)برای بزرگان کوفه نامه ای نوشتند و آن را به قیس بن مسهر صیداوی دادند که به کوفه برساند .مامورین در بین راه قیس را گرفتند ،و پس از آنکه او بر ضد یزید و ابن زیاد سخن گفت، او را به شهادت رساندند. هنگامی که خبر شهادت قیس به امام حسین(ع)رسید آن حضرت گریستند و فرمودند :اللهم اجعل لنا و لشیعتنا عندک منزلا کریما،واجمع بیننا و بینهم فی مستقر من رحمتک انک علی کل شیء قدیر.(بحار الانوار.ج44،ص.382)

صفحات: 1· 2

صفحات: 1· 2