باز هم سکوت شب              باز هم ستاره ها

کوچه کوچه پر شده              بوی عطر آفتاب

در دل سیاه شب                   پر شده صدای نور

می شود چه بی قرار              حسن آن گل بتول

می شود پرنده ای                  می زند دوباره پر

لحظه ای به مادرش                می کند نگاه تر

می رود به آسمان                  دستهای مادرش

می تپد چه شادمان                 قلب پاک و ساده اش

او برای غیر خود                  می کند دعا و راز

تا که شادمان شود                  آن خدای بی نیاز

در میان ظلم شب                    خانه  اش چه روشن است

جمله ی فرشتگان                    گشته اند اسیر و مست

از صدای گریه اش                  نخل ها خمیده اند

ماه و ابر و آسمان                   گشته اند پریده رنگ

ای گل امید و یاس                   ای بهار جاودان

گوشه ای ز قلب تو                  جایی هست برای ما ؟