با سلام.

چون اولین وبلاگ پژوهش را در ماه رجب گذاشتیم آغاز کلام را متبرک می کنیم به سخن مولا امیر المومنین علی (علیه السلام) در باره ی پژوهش وسعی می کنیم در موضوعات مختلف در ادامه ی وبلاگ ها مطالبی را بیان کنیم.

مولا امیر المومنین علی (علیه السلام ) می فرمایند:

حدیث اول:هیچ کرداری مانند پژوهش نیست .(غررالحکم ،باب التحیق.)

حدیث دوم:روش  وشیوه ای بر تر از تحقیق نیست.(غرر الحکم ، باب التحقیق )

حدیث سوم : اجتهادی بدون تحقیق سود نبخشد.(غرر الحکم، باب التحقیق)

امام علی (علیه السلام ) در نهج البلاغه می فرمایند:

خورشید وماه و گیاه و درخت و آب وسنگ را با دقت بنگر ، ونیز آمد وشد شب وروز را ودرهم خروشیدن دریاها وانبوهی کوهها وبلندای قله ها را ونیز کثرت واژگان وگوناگونی زبانها ، را در نظر آر . با این همه، وای برآنان که تقدیرگر آفرینش را انکار می کنند ومدبر نظام هستی را نادیده می گیرند اینان می پندارند چون علفهای هرز ، کشاوری ندارند. و….بی آنکه برای پندار خود به دلیل وبرهانی تکیه کنند …. وتحقیق وپژوهشی داشته باشند.(نهج البلاغه ، خطبه ی 185)

آموخته هایی از خدا

«کسی که از مسلمانان از دست و زبان وی در امان نباشند مسلمان نیست .

گریه های زهرا عوامل متعددی داشت این بود که می دید ملت جوان اسلام از مسیر حقیقی و طریق مستقیم دیانت منحرف شده در راهی افتاده که پراکندگی و بدبختی از نتایج حتمی آن است . بعد از رحلت رسول خدا غم و اندوه جهان بر دل فاطمه نشست در همان اوضاع بد روحی خبر جانشینی پیامبر به گوش حضرت علی و فاطمه ( سلام الله علیها ) رسید . فاطمه ( سلام الله علیها ) برای بار دوم در هم کوفته شد و گریه کنان می فرمودند :

1- مگر در اجتماع غدیرخم جانشین را انتخاب نکردند .

2- مگر مقام و فداکاری های شوهرم را می توان انکار کرد ؟

3- مگر علوم گرانبهای نبوت را پدرم به او نسپرده است ؟

خدایا عاقبت اسلام چه می شود .

حضرت فاطمه مادر امت بود و نگران امت بود گریه هایش برای امت اسلامی بود .

حضرت فاطمه بعد از پدر آنقدر گریست که همسایگان از گریه اش به ستوه آمده و گفتند یا شب گریه کن یا روز گریه کن چرا گریه تو آسایش را از ما سلب کرده است ، چرا اینقدر گریه می کردند که باعث اذیت همسایه ها می شدند ؟ حضرت که الگوی صبر بودند چرا اینگونه بی تابی می کردند ؟ مگر فاطمه دخت پیغمبر نبودند ؟

مگر فاطمه قصد آزار و اذیت به دیگران داشت ؟             

( بانوی نمونه اسلام ، ابراهیم امینی )   

نه حضرت فاطمه ( سلام الله علیها ) با گریه هایشان می خواست بفهماند که ای اهل مدینه باید بر حال شما گریست که چنین بی وفایی کردی ؟ باید بر مظلومیت حضرت علی ( علیه السلام ) گریست که تنها مانده ؟

از مرجع فقید جهان تشیع آیت الله العظمی بهجت ( قدس سره ) نقل شده است : اینکه حضرت زهرا ( سلام الله علیها ) بعد از آن همه مظلومیت ، در حال احتضار وصیت نمودند که شبانه دفن گردد ، بحار الانوار /49/192، این وصیت حضرت زهرا  کار عجیبی بود که نظیر کار پیغمبران ( علیهم السلام ) است . زیرا کار کسی که نزاع کند و مغلوب شود و کشته و شهیده گردد و علیه او قضاوت شود و آن همه بلاها را ببیند و با این حال راهی را پیدا کند که خود را اصل غالب جلوه دهد و غالب بودن خود را به دیگران نشان دهد به کار پیغمبران و اعجاز شباهت دارد . این کار در واقع نوعی مخالفت با حکومت وقت است . اگر دستگاه حکومت و خلافت به فکرشان می رسید که حضرت زهرا ( سلام الله علیها ) می خواهد چنین کاری را بکند ، به منزل آن حضرت وارد می شدند و از انجام آن جلوگیری می کردند . آنها بعد از دفن نیز راهی جز نبش قبر آن حضرت نبود که حضرت امیر با عمل به وصایای حضرت زهرا ( سلام الله علیها ) از این کار جلوگیری نمود . ( منبع : در محضر آیت الله بهجت ( ره ) ، ج 1 ، ص 131 )

 آفتاب با گرزهای داغ و سوزانش سینه بیابان را مورد هدف قرار داده و بی رحمانه تازیانه می زند . لحظه ای بعد ، باد زوزه کنان دسته ای خش و خاشاک را به این سو و آن سو پراکنده می کند .آنگاه ریگ های بادیه به رقص در می آیند و به بالا و پایین می پرند مرد بادیه نشین شتر را در گوشه ای رها نموده ، خود نیز گوشه ای می نشیند و چشم در چشم آسمان می اندازد . و به دوردستها می نگرد . دفتر تاریخ را ورق می زند ، به یاد می اورد روز حادثه را ، روز آزمایش و تعیین سرنوشت را ، روز فصل و جدا شدن خوبها از بدها ، صدای جرس شتران کاروان سکوت بیابان را می شکند . گریه ی کودکان ، شیون زنها و آه و ناله های پیران ، سراسر بیابان را لبریز می کند . وه ! که چه نخل ها با آن همه بزرگی و عظمت در برابر ستارگان دین سر فرود می آورند . و احساس حقارت می کنند . کودکان ستمدیده بسان شکوفه های زخم خورده ای هستند که دیگر نه پاهای کوچکشان یارای راه رفتن دارد و نه چشمهای آنان توانایی اشک ریختن  . انگار همه چیز دست بدست هم داده اند تا همه ستارگان زمینی را بیازارند و به کوچک و بزرگ ذره ای ترحم نکنند .

شب فرا می رسد ، در کوچه های آسمان چه آشوب و غوغایی برپاست . فرشتگان نور ، دیگر طاقت دیدن گستاخی شمشیرهای دشمن را ندارند ، طوفانی از ظلم و ستم در سرزمین اندوه بپا شده ، وه که چه زیباست یتیم نوازی ها و بخشندگی های جگر گوشه ی پیامبر ( صلی الله علیه و آله وسلم ) در این میان و عجیب تر اینکه ، چشم زمین این نور دیده رسول را می بیند ، و لحظه ای دل سختش نرم می شود ، در مقابل قلب دشمن سخت تر ، اشک های حسرت خورده جاری گشته و بالهای خسته اما نیرومند پروانه ها در دشت شقایق ، امید رها شدن هر چه زودتر از چنگان خفاشهای خون آشام در آنها زنده نموده است . آنگاه اشکها در گوشه ای جمع می شوند تا خود را در محضر نور آزاد و رها سازند ، به امید روزی که آتش ظلم و شرارت را خاموش کنند .

در سکوت شب اگر باز صدای زمزمه نخلستان می پیچد ، گویا از قصه ای حکایت می کند . قصه ی رهایی از پیله تا پروانه ، حکایت رودی که مسیرش را گم کرده و هر چه قدر پیش می رود به جایی نمی رسد ، حکایت غنچه پرپر شده که بر روی دستهای پر فروغ شمع ایثار جای گرفته و مورد اصابت نیزه های زهرآلوده گرگهای خونخوار قرار می گیرد . قصه جدا شدن دستهای خالی اما پر مهر پرچمدار سرزمین تشنه ولی سیراب از صداقت و فداکاری . حکایت پایمال کردن گلهای شقایق در زیر سم اسبان دشمن و نیز سخنرانی های کوبنده و سرشار از رنگ حق و حقیقت بانوی شجاع و ایثار گر که قلب دشمن را می لرزاند .

ذره ذره ، شنهای سرزمین شقایق شاهد اینهمه بی عدالتی ها ، ستمگریها و چپاول و خونریزیها بودند . و با ورود روباه افق در این بهشت زمینی مرز ثواب و گناه روش می شود .

دسته ای پروانه های معصوم از پیله های پست دنیا رها گشته و بسوی نور به پرواز در می آیند . آنگاه رود زمانی مسیرش را می یابد که دیگر دیر شده ف او طاقت گریه خونین آسمان را ندارد . و همواره در برابر شکوفه های زخم خورده و بهار میوه رسول ( صلی الله علیه و آله وسلم ) شرمگین است .

کاروان عشق چه خاضعانه و با افتخار حرکت کردند ، بیابان وسیع با هر آنچه که درونش بوده و هست چه ضجه و فریاد می کشد . دیگر خواب به چشمان قاصدک نمی آید او همچنان در ایستگاه امید به انتظار نشسته است ، به امید روزی که آن عادل عدالت گستر ، از مشرق زمین طلوع کند و انتقام همه خونهای ریخته شده پاک و مقدس در ولایت عشق را از دشمن بگیرد تا نور پرفروغ عشق ابدی را در پهنه وسیع زمین بگستراند .

نعیمه صنیعی - طلبه پایه دوم